Зусім няшмат часу застаецца да пачатку вельмі важнага перыяду ў жыцці кожнага веруючага праваслаўнага хрысціяніна – святога Вялікага посту. Каб гэты час для ўсіх нас быў спрыяльны і ратавальны, Святая Царква пачынае нас загадзя рыхтаваць да яго.
Сённяшні нядзельны дзень, дарагія браты і сёстры, ёсць днём памінання ўсіх навамучанікаў і вызнаўцаў, забітых у ХХ стагоддзі ў перыяд страшных ганенняў на Рускую Праваслаўную Царкву.
Да Збаўцы звяртаецца паспяховы, аўтарытэтны ў іўдзейскім грамадстве чалавек. Такі быў і згаданы ў Евангеллі паводле Лукі нехта з начальнікаў або заможны юнак, які спытаў у Збаўцы: “Настаўнік добры! Што мне рабіць, якія варта панесці асаблівыя подзвігі, асаблівыя дабрадзействы, каб наследаваць жыццё вечнае?
Калі воды Іарданскія, прадказваючы будучае сашэсце ў пекла, самкнуліся над галавой Сына Божага, Ён, Бязгрэшны, далучыўся да ўсякай бяды, да ўсякай нечыстаты роду чалавечага. Сапраўды, у гэта страшнае імгненне Ён стаў нашым братам.
Сёння, знаходзячыся паміж святамі Хрыстовага Нараджэння і Богаяўлення, мы чуем пачатак Евангелля паводле Марка, дзе гаворыцца пра Іаана Хрысціцеля, і канец Другога Паслання апостала Паўла да Цімафея.
Евангельскае чытанне нядзелі па Хрыстовым Нараджэнні працягвае нам апавяданне пра першыя дні Збаўцы на гэтай зямлі. Мы казалі ў свята Нараджэння Хрыстова пра тое, як вельмі сурова прыняў свет Збаўцу.
Сердечно приветствую всех вас и от всей души поздравляю с праздником Рождества Христова! Мы снова становимся перед лицом великой тайной Боговоплощения, когда обетованный древнему народу Мессия приходит в мир как Сын Божий, ставший Сыном Человеческим.
У гэты апошні нядзельны дзень перад святам Хрыстовага Нараджэння Святая Царква нагадала нам пра Святых Айцоў. Зусім нядаўна, літаральна сядміцу таму, мы з вамі ўспаміналі святых Праайцоў. І тады мы гаварылі, што Праайцамі ёсць тыя старазапаветныя праведнікі, якія жылі верай у абяцанага Месію.