У апостальскім пасланні мы чулі сёння словы, якія звернуты не толькі да рымлянаў, але і да кожнага з нас: “Таму прымайце адзін аднаго, як і Хрыстос прыняў вас у славу Божую” (Рым.15.7).
Хрыстос прыняў нас такімі, якія мы ёсць: сляпымі, апантанымі. Ён, не грэбуючы нечыстатой паўшага чалавека, дакранаецца да нашай апаганенай плоці. Ён уваходзіць у наш занядбаны грэхападзеннем лёс не для таго, каб асудзіць і пакараць, а для таго, “каб знайсцí і спасцí тое, што загíнула” (Лк.19.10).