Александр Ганец

За акном лёгкая завея.  Прыемным шапатлівым гоманам напаўняецца глядзельная  зала.  У ей становіцца  цяпло і  даволі ўтульна. У ім пачынае панаваць  незвычайная  цішыня.  Адзінкавы круглы  пражэктар залівае святлом  сцэну.  Даносяцца прыемныя ноткі  прыгожай  чароўнай  музыкі. У паветры павісла інтрыга – таямніца. З цемры  на  святло  з'яўляецца  Семеон, правільней сказаць, акцёр, які iграе яго ролю. І тут нечакана раздаецца гром з неба, і….. Семеон валіцца на падлогу. Зала трывожна замірае. На тварах гледачоў распазнаецца лёгкае хваляванне.  Гучыць магутны голас з неба. Гледачы, што на задніх шэрагах прыўздымаюцца  са сваіх месцаў, каб больш дэталёва разгледзець дзеянне на сцэне  і  знайсці Таго, Хто ўладна заяўляе : "Семеон, ты не памрэш, пакуль не ўбачыш народжанага Хрыста".