Прастольнае свята храма Архіерэйскага Падвор’я

19 снежня Царква адзначае памяць свяціцеля Мікалая, архіепіскапа Мір Лікійскіх Цудатворца. Дамавы храм Архіерэйскага Падвор’я носіць імя гэтага, бадай, самага вядомага хрысціянскага святога, і таму ў гэты дзень – у дзень прастольнага свята – служэнне Боскай літургіі ў гэтым храме ўзначаліў Высокапраасвяшчэннейшы Арцемій, архіепіскап Гродзенскі і Ваўкавыскі.

Яму саслужылі сакратар Гродзенскай епархіі мітрафорны протаіерэй Анатолій Ненартовіч, духаўнік Гродзенскай епархіі мітрафорны протаіерэй Аляксандр Наздрын, в.а. настаяцеля храма іерэй Мікалай Гайдук, клірык храма, а таксама адказны за сацыяльнае служэнне Гродзенскай епархіі іерэй Павел Сяргееў.

Богаслужэнне суправаджалася спевамі прыходскага хору пад упраўленнем Ксеніі Собаль. На запрычасным хор Нядзельнай школы і брацтва Архіерэйскага Падвор’я пад упраўленнем Альжбеты Даўгаполік выканаў беларускія народныя псальмы ў гонар свяціцеля.

Па заканчэнні літургіі быў праведзены дабрачынны кірмаш, мэтай якога стаў збор сродкаў для будаўніцтва інклюзіўных майстэрняў. У правядзенні кірмаша чынны ўдзел прыняло брацтва падвор’я (старшыня брацтва – Анастасія Нітачкіна). Братчыкі парадавалі прыхаджанаў гарачай гарбатай і смачнай выпечкай.

У часе літургіі Высокапраасвяшчэннейшы Уладыка прамовіў пропаведзь з нагоды дня памяці святога. Уладыка звярнуў увагу на дар святасці, які немагчыма схаваць, які відаць здалёк і які прасвятляе ўсё навокал. Гэтаксама і свяціцель Мікалай, які жыў па Евангеллі, явіў сабой узор святасці.

Таксама Уладыка звярнуўся да тэмы лагоднасці ў хрысціянінскім жыцці. Чаму ў трапары ў гонар свяціцеля спяваецца пра тое, што ён – правіла веры? А таму, што стаць правілам веры можна толькі дасягнуўшы змірэння – бадай, найважнейшага хрысціянскага дабрадзейства. Як дасягнуў змірэння свяціцель Мікалай? Менавіта шляхам узорнай лагоднасці.

Словы “змірэнне”, “змірэнны” вельмі часта ўжываюцца ў царкоўным абыходку. Але ці правільна яны разумеюцца? Нярэдка пад змірэнным падразумяваюць чалавека, які з усім згаджаецца, які нікому не пярэчыць. Але ці такі быў свяціцель Мікалай? Вядома, не. Гэты чалавек быў вызнаўцам як у часы ганенняў на хрысціянаў, так і ў часы, ужо спрыяльныя для хрысціянства. Менавіта праз сваю непрымірымасць са злом свяціцель Мікалай не раз знаходзіўся ў вязніцы, і сучасныя вучоныя, даследаваўшы мошчы святога, гэта даказалі, паколькі катаванні над святым Мікалаем пакінулі вельмі глыбокі след на яго нятленным целе.

Безумоўна, у нашым традыцыйным уяўленні свяціцель атаясамліваецца з дабрынёй і прастатой. Так, будучы архіепіскапам у правінцыйным гарадку, удалечыні ад сусветна вядомых хрысціянскіх сталіц, праславіўся свяціцель Мікалай праз сваю надзвычайную міласэрнасць. А колькі цудаў здараецца па малітвах гэтага самага вядомага ў хрысціянскім свеце святога! Адметна, што з яго імем звязваюць калядныя падарункі дзецям. Разумеецца, нездарма. Шанавалі свяціцеля Мікалая і нашы продкі, асабліва ўважаючы яго простае паходжанне, памятаючы яго дабрыню і міласэрнасць. Многія беларусы мелі ў сваіх хатах выявы свяціцеля. А яшчэ вядомыя нам у нашай культуры "наіўныя" абразы, на якіх свяціцель можа падацца нашым з вамі земляком.

Просячы ў свяціцеля Мікалая аб надзённым, не будзем забывацца прасіць у яго для сябе аб вечным, будучы годнымі звання свайго хрысціянскага, і, пэўна ж, будзем удзячнымі гэтаму святому за яго спрыянне нам, грэшным.

Няхай вобраз свяціцеля Мікалая сагравае кожнага з нас у гэтыя няпростыя, зімовыя для нашай Бацькаўшчыны часы, а таксама натхняе ўсіх нас на добрыя ўчынкі, на жыццё па Евангеллі.

Зьміцер Даўгаполік-Пратасевіч